Jakiś
czas temu administratorzy amerykańskiej grupy PFFD rozpisali wśród
forumowiczów konkurs na fotografię profilową grupy na Facebooku. W
zamyśle organizatorów fotografia miała oddawać istotę tego czym
zajmuje się grupa i czym jest PFFD. Wśród wielu propozycji pojawił
się rysunek, który przedstawia trójkę małych dzieci. Nie wiem
czemu, choć rysunek jest dosyć prosty, bardzo mnie wzruszył. Może
dlatego, że patrząc na niego od razu pomyślałem – dziewczynka z
lewej strony to Olga.
Ostatecznie
forumowicze wybrali inną fotografię na zdjęcie profilowe, ale ten
rysunek na tyle mnie zaintrygował, że postanowiłem sprawdzić kto
za nim stoi. Autorką jest Jeniffer Latham Robinson, sama chorująca
na PFFD. W dzieciństwie Jeniffer przeszła amputację stopy i od
tego czasu porusza się z pomocą protezy. Jak sama mówi w
wywiadzie, od czasu amputacji rosła jej kolekcja protez, kolejna
troszkę wyższa od poprzedniej i bardziej zaawansowana
technologicznie. Obecnie Jeniffer jest ilustratorką i pisarką, a także matką dwojga dzieci. Na początku kariery współpracowała ze
szpitalem Shriners w Tampie (Floryda), gdzie przez długi czas sama
była pacjentką. Robiła ilustracje do materiałów edukacyjnych dla
pacjentów i rodziców stykających się z problemami protezowania.
Teraz sama pisze i ilustruje książki dla dzieci, które zawsze w
mniejszym lub większym stopniu dotyczą niepełnosprawności. Jak
sama mówi, w swoich książkach chce przelać doświadczenie, które
zebrała jako pacjentka oraz współpracownik szpitala.
Nie
wiem czy książki Jeniffer były wydane w Polsce, nigdzie nie mogłem
znaleźć takiej informacji. Jeśli ktokolwiek chce dowiedzieć się
o nich więcej to odsyłam do strony www.jenniferlathamrobinson.com.
Książki o niepełnosprawności przeznaczone dla dzieci to osobny
temat. Chyba jest ich zdecydowanie za mało. Choć sam lubię czytać
starszej córce na dobranoc i mamy sporo książeczek, to żadna nie
dotyka tego problemu. Trochę szkoda, bo czyż nie ma lepszego
sposobu do wprowadzenia tematyki niepełnosprawności wśród dzieci?
Na
wielu ilustracjach Jennifer pojawia się ten sam motyw - mała
dziewczynka z burzą czarnych włosów i protezą nogi. Mam nadzieję,
że dzisiaj ta dziewczynka jest szczęśliwą i spełnioną kobietą.
